Κύριε Κάλβε...

Μια "συνέντευξη" που μας ..παραχώρησε ο ευαίσθητος και γνήσιος ποιητής των "Ωδών", Ανδρέας Κάλβος,
στο Λάουθ της Αγγλίας,
κάπoια ημέρα του 1869.

Κύριε Κάλβε

Τα Ηφαίστεια
[έτσι ονομάζονται τα πυρπολικά - και οι μπουρλοτιέρηδες, Ήφαιστοι ή Ηφαιστίωνες (Μ.Γ.Μερακλής, Ανδρέας Κάλβος)]

α΄
Xλωρά, μοσχοβολούντα
νησία του Αιγαίου πελάγους,
ευτυχισμένα χώματα
όπου η χαρά κ' η ειρήνη
πάντα εκατοίκουν.

β΄
Tι τα θαυμάσια εγίνηκαν
κοράσια σας οπ' είχαν
ψυχήν 'σάν φλόγα, χείλη
'σάν δροσισμένα ρόδα,
λαιμόν 'σάν γάλα;

γ΄
Στα πλούσια περιβόλια σας
βασιλικός και κρίνοι
ματαίως ανθίζουν· έρημα,
ουτ' ένα χέρι ευρίσκεται
'να τα ποτίζη.

Αυγεριναί του ηλίου ακτίνες τι προβαίνετε;



κθ΄
Όποιος την δάφνην θέλει
αθάνατον της δόξης,
όποιος δάκρυα δια τ' έθνος του
έχει, δια δε την μάχην
νουν και καρδίαν·

λ΄
ας έκβη αυτός. ― Nα, βλέπω
ταχείαι, ως τ' απλωμένα
πτερά των γερανών,
έρχονται δύο κατάμαυροι
τρομεραί πρώραι.

λθ΄
Kανάρι! ― και τα σπήλαια
της γης εβόουν, Kανάρι. ―
Kαι των αιώνων τα όργανα
ίσως θέλει αντηχήσουν
πάντα Kανάρι.