Πρωταπριλιά

Η 1η Απριλίου είναι η μέρα των αθώων και ευρηματικών ψεμάτων. Και πάντα, σχεδόν, πέφτουμε "θύματα" των ευφυών ψευδολόγων.Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη.

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και το χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. H 1η εκδοχή αναφέρει το πρωταπριλιάτικο ψέμα ως «ψάρι του Απρίλη» και η εξήγηση είναι ότι οι Κέλτες, που ήταν δεινοί ψαράδες, λόγω του καλού καιρού άρχιζαν το ψάρεμα την πρώτη Απριλίου. Όμως συχνά οι ψαράδες γύριζαν στα σπίτια τους με άδεια χέρια. Αλλά η φαντασία τους οργίαζε και έλεγαν πολλά ψέματα σχετικά με το πόσα ψάρια έπιασαν, αλλά διηγούνταν και διάφορα ψεύτικα περιστατικά που, υποτίθεται, συνέβησαν κατά τις ημέρες που ψάρευαν. Η 2η εκδοχή .... Διαβάστε περισσότερα στη Ματιά.


Σύμφωνα με τον Έλληνα λαογράφο Δ. Λουκάτο, το έθιμο αυτό αποτελεί ένα σκόπιμο "ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την όποια παραγωγή".
Επίσης, και ο Έλληνας λαογράφος Γ. Μέγας συμφωνεί πως η πρωταπριλιάτικη "ψευδολογία" παραπλανά ελλοχεύουσες δυνάμεις του κακού. ....(Wikipedia)

Τα μακαρονόδεντρα με πλούσια σοδειά, η μηχανή που μετατρέπει το χώμα σε δημητριακά και το νερό σε κρασί, η εφεύρεση με την οποία θα πετά ο άνθρωπος μόνο με τη δύναμη των πνευμόνων του, η ανακάλυψη του χωριού του Αστερίξ είναι μερικά από τα πιο πρωτότυπα και πανέξυπνα ψέματα που έχουν ακουστεί. ....Περισσότερα στο άρθρο του Άσχετου.

Αφού διαβάσετε όλα αυτά, να ξεκουραστείτε απολαμβάνοντας τις περιπέτειες δύο διάσημων ψευτών.

* Τον Πινόκιο, του Carlo Collodi, (Ο Πινόκιο είναι ο κεντρικός ήρωας του ομώνυμου ιταλικού παραμυθιού, μια ξύλινη κούκλα που έφτιαξε ο Τζεπέτο, για να του κάνει παρέα στη μοναχική ζωή του. Μια καλή νεράϊδα λυπήθηκε τον Τζεπέτο, έδωσε ζωή στην κούκλα και έτσι ο Πινόκιο έγινε πραγματικό αγόρι. Χαρακτηριστικό του παραμυθιού είναι πως κάθε φορά που ο Πινόκιο έλεγε ψέματα, μεγάλωνε η μύτη του. Το παραμύθι γράφτηκε από τον Κάρλο Κολλόντι το 1883. ...(http://www.asxetos.gr))

* και το βαρώνο Μυνχάoυζεν, του Gottfried August Burger, ("Μερικοί ταξιδιώτες διηγούνται κάποτε περισσότερα από αυτά που πραγματικά συνέβησαν. Για αυτό δεν είναι να απορεί κανείς όταν ο ακροατής ή ο αναγνώστης δείχνει κάποια δυσπιστία. Εάν, ωστόσο, κάποιοι από τους αναγνώστες αμφιβάλλουν για την αλήθεια των λόγων μου, τους λυπάμαι με όλη μου την καρδιά για τη δυσπιστία τους και είμαι υποχρεωμένος να τους παρακαλέσω να αποχωρήσουν καλύτερα από τη συντροφιά μας, πριν αρχίσω να διηγούμαι τις περιπέτειές μου...". Με αυτά τα λόγια «προειδοποιεί» τους μελλοντικούς του αναγνώστες ο βαρώνος Μυνχάουζεν, ο μεγαλύτερος και διασημότερος ψεύτης όλων των εποχών. Οι περίφημες ιστορίες του εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1785 στην Αγγλία, ανώνυμα, από το Ρούντολφ Έρικ Ράσπε. Ο ήρωας αυτών των ιστοριών ήταν υπαρκτό πρόσωπο -ο βαρώνος Κάρολος Φρειδερίκος Ιερώνυμος φον Μυνχάουζεν, ένας άνθρωπος που το ταλέντο του στην αφήγηση φανταστικών περιπετειών ήταν ευρύτατα γνωστό. Ένα χρόνο μετά την πρώτη, αγγλική έκδοση, η συλλογή των ιστοριών του Ράσπε μεταφράστηκε (ή, ακριβέστερα, διασκευάστηκε) στα Γερμανικά από το λαμπρό Γερμανό ποιητή Γκόττφριντ Άουγκουστ Μπύργκερ, ο οποίος έκανε πιο ζωντανό τον ήρωά του, του προσέδωσε προσωπικότητα και πρόσθεσε σατιρικό και ποιητικό ύφος σε αυτά τα αφηγήματα. ....από την εισαγωγή του βιβλίου των εκδόσεων Ωκεανίδα))