"Ποίημα και Πίνακας": μια διαφορετική προσέγγιση των κειμένων, όπου η εικόνα εναρμονίζεται με το λόγο και τον αποδίδει με ενάργεια.
Πέρυσι, τα παιδιά της Β΄ τάξης προσπάθησαν να εφαρμόσουν αυτή τη διαφορετική οπτική, συνδυάζοντας αποσπάσματα παρμένα από το βιβλίο τους των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας με τους πίνακες του σχολείου μας, και συμπληρώνοντας με βιογραφικά στοιχεία των ζωγράφων. Η αξιέπαινη προσπάθειά τους, με δύο σειρές παρουσιάσεων - 1η και 2η -, συνεχίστηκε, και με την πολύτιμη συμβολή του καθηγητή τους των Καλλιτεχνικών, συνδυάζοντας, αυτή τη φορά, κείμενα από το βιβλίο τους με έργα σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων.
Και η συνέχεια, φέτος, όντας στη Γ΄ τάξη: σε κάποια κείμενα ζητήθηκε από τα παιδιά να επιλέξουν τους πίνακες που θα συντρόφευαν τα νοήματά τους. Όπως, για παράδειγμα, στη διδασκαλία του "Νυχτερινού", του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, ζητήθηκε η οπτικοποίηση των στίχων του. Και επιλέχτηκε η "Κραυγή" του Μουνχ (και ειδικά για τους στίχους 3-4 και 7-8), θεωρώντας ότι η σιωπή παρουσιάζει μια κραυγαλέα υπόσταση στο ποίημα, όπως ακριβώς αποτυπώνεται και στον πίνακα.
Πέρυσι, τα παιδιά της Β΄ τάξης προσπάθησαν να εφαρμόσουν αυτή τη διαφορετική οπτική, συνδυάζοντας αποσπάσματα παρμένα από το βιβλίο τους των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας με τους πίνακες του σχολείου μας, και συμπληρώνοντας με βιογραφικά στοιχεία των ζωγράφων. Η αξιέπαινη προσπάθειά τους, με δύο σειρές παρουσιάσεων - 1η και 2η -, συνεχίστηκε, και με την πολύτιμη συμβολή του καθηγητή τους των Καλλιτεχνικών, συνδυάζοντας, αυτή τη φορά, κείμενα από το βιβλίο τους με έργα σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων.
Και η συνέχεια, φέτος, όντας στη Γ΄ τάξη: σε κάποια κείμενα ζητήθηκε από τα παιδιά να επιλέξουν τους πίνακες που θα συντρόφευαν τα νοήματά τους. Όπως, για παράδειγμα, στη διδασκαλία του "Νυχτερινού", του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, ζητήθηκε η οπτικοποίηση των στίχων του. Και επιλέχτηκε η "Κραυγή" του Μουνχ (και ειδικά για τους στίχους 3-4 και 7-8), θεωρώντας ότι η σιωπή παρουσιάζει μια κραυγαλέα υπόσταση στο ποίημα, όπως ακριβώς αποτυπώνεται και στον πίνακα.
Νυχτερινό ΙΙ
Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,
που λάμπει μες τη νύχτα, – τίποτ’ άλλο.
Μια φωνή, που γρικιέται μες στο σάλο
και που σε λίγο παύει, – τίποτ’ άλλο.
Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει, – τίποτ’ άλλο.
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο
στα βάθη του μυαλού μου. – Τίποτ’ άλλο.
που λάμπει μες τη νύχτα, – τίποτ’ άλλο.
Μια φωνή, που γρικιέται μες στο σάλο
και που σε λίγο παύει, – τίποτ’ άλλο.
Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει, – τίποτ’ άλλο.
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο
στα βάθη του μυαλού μου. – Τίποτ’ άλλο.
Θα προσπαθήσουμε και με άλλα ποιήματα και πίνακες!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου