Δημιουργική γραφή ..."Πετώντας ανάμεσα στους τοίχους"

Δευτεράκια, οι μαθητές και μαθήτριες της Γ΄ τάξης του Ιπποκρατείου Γυμνασίου Κω κατέθεσαν τις προσπάθειές τους σε μια από τις ποικίλες όψεις και εφαρμογές της Δημιουργικής Γραφής στο blog τους.

Τι έκαναν; Πήραν τους τίτλους των Κειμένων της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και συνέγραψαν κείμενα.

Την ιδέα αυτή είχαν εφαρμόσει πέρυσι τα παιδιά του Πειραματικού Γυμνασίου Ζωσιμαίας Ιωαννίνων.
Και, φέτος, τα παιδιά ενός Γυμνασίου της Ηγουμενίτσας δοκιμάζουν στη δημιουργική γραφή με τίτλους κειμένων.

Τα χρυσομυγάκια, αντίθετα, επέλεξαν να προσφέρουν δημιουργικά λεξο-ποιήματα. Πώς; Δείτε.


Τα αποτελέσματα εντυπωσιακά: κείμενα με ταλέντο, αστείρευτη φαντασία και χιούμορ.



Τα περσινά τριτάκια του σχολείου μας ασχολήθηκαν με τη δημιουργική γραφή, όχι με τους τίτλους των νεοελληνικών κειμένων, αλλά σε άλλο επίπεδο: συνδυάζοντας λόγο και εικόνα. Δείτε: Χριστουγεννιάτικο Δέντρο - Δημιουργία δικών τους διαφημίσεων (στο τέλος της συγκεκριμένης ιστοσελίδας)



Τι λέτε; Να προσπαθήσουμε και εμείς με το βιβλίο μας των Νεοελληνικών Κειμένων -με τους τίτλους των λογοτεχνικών αποσπασμάτων ή με λεξοποιήματα, όπως έκαναν τα χρυσομυγάκια-, να αφήσουμε ελεύθερα το ταλέντο και τη φαντασία μας;


Τελειώνοντας, ας μου επιτραπεί, από όλα τα εξαιρετικά κείμενα, να αναδημοσιεύσω δύο, που αποδεικνύουν ότι με τέτοιο ζήλο και ενθουσιασμό που επιδεικνύουν τα παιδιά, δεν έχουμε "κακούς" μαθητές, αλλά παιδιά ώριμα και υπεύθυνα, που προσφέρουν, όπως μπορούν, και που πάνε ένα βήμα μπροστά την ταλαιπωρημένη μας παιδεία:


Η ιστορία του κακού μαθητή

…Ήμουν πάντα ο κακός μαθητής της τάξης. Όταν έφερα τον έλεγχο σπίτι, η μάνα μου σήκωσε τη γειτονιά στο πόδι από τις φωνές : «Παναγία μου, ζητείται ελπίς! Εγώ προσπαθώ να δώσω στο παιδί μου σωστή ανατροφή και αυτό μου το ξεπληρώνει έτσι τώρα. Ορέστη! Που κρύφτηκες βρε παλιόπαιδο; Βγες έξω κι έχουμε πόλεμο! Εις Πάργαν θα σε στείλω κακομοίρη μου! Στους παππούδες σου να δουλέψεις!
Η χαρά θα σβηστεί από το πρόσωπό σου.»
Οι μεγάλοι είναι πάντα σταθεροί σε δύο πράγματα : πάντα υπερβάλλουν και πάντα κρατούν το λόγο τους. Το Σάββατο ήμουν κιόλας στο σιδηροδρομικό σταθμό της Πάργας και περίμενα τον παππού. Τ’ αγνάντεμα της πόλης ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω. Η μόνη μου παρηγοριά ήταν πως θα έβλεπα τους φίλους μου, τα δίδυμα Ερωτόκριτο και Ερωφίλη. Ο παχύς και ο αδύνατος, όπως τους αποκαλούσε ο Μπολιβάρ, ο ζητιάνος της γειτονιάς.
Τώρα είναι ώρα για ύπνο και η μαμά δεν είναι εδώ να μου πει το «Κοιμήσου αστρί». Μάλλον θα αρκεστώ στην εικόνα του παππού να φωνάζει αύριο το πρωί : «Ξυπνήστε, βρε ζα! Θα πάμε τα ζα να βοσκήσουν.» Και τον Παπατρέχα να του φωνάζει να πάψει, γιατί είναι ακόμα πέντε το πρωί …..
Άννα, Γ΄ Γυμνασίου (Ιπποκράτειο Γυμνάσιο Κω)


Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ

Πρώτος θυμούμε ήτανε λεβέντης στο χωριό μου.
Στη μέση πάλα φόραε στη ζώνη κρεμασμένη,
οι κάλτσες χρυσοκέντητες στο χέρι ζυγιασμένες,
τα φουντωτά τσαρούχια του αγαπημένα όλων,
και τη χρυσή τη χαίτη του στο χέρι εκρατούσε.

Κι όλο ελαμπάδιαζε στον αναμμένο δρόμο
τρικυμισμένος ήτανε στον κόσμο ξακουσμένος.
Ήταν λεβέντης λυγερός, λεβέντης καβαλάρης
με τ` άλογό του έφευγε μεσ` στο βραδί αντάμα.
Τσαπραλής Θανάσης, Β΄ Γυμνασίου (Γυμνάσιο Χρυσοβίτσας Ιωαννίνων)