Στιγμή πολύτιμη που κρατάς για πάντα...

Σήμερα, στη Νεοελληνική Γλώσσα, περιγραφή δύο πινάκων.
Τέχνη που μας ταξιδεύει στον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα (του Κορνάρου) και στα Ηφαίστεια (του Κάλβου).
Παιδιά δροσερά με το πάθος της ηλικίας τους να αναζητούν δρόμο στο ξεδιάλυμα των μυστικών και μυστηρίων.
Συζητήσεις που αποκαλύπτουν την ωριμότητα μιας σκέψης που ανοίγεται διάπλατα μπροστά στον κόσμο, για να ξεκινήσει το υπέροχο ταξίδι της.

Κάποια λίγα από αυτά που έγραψαν και είπαν...

Δύο νέοι, με λαμπερές μεσαιωνικές φορεσιές. Η γυναίκα, δίπλα στον άντρα, τον αγκαλιάζει με όλη της την αγάπη και τον κοιτάει στα μάτια με πάθος. Πίσω τους, ξεπροβάλλει ένα επιβλητικό αρχοντικό. Στα δεξιά τους, ένα δέντρο με καρπούς που μοιάζουν σαν φιλιά. Το παγώνι με τα πολύχρωμα φτερά, τα ποικίλα λουλούδια με την παιχνιδιάρικη πολυχρωμία και την ευωδιά τους συμμετέχουν και αυτά στον έρωτα των δύο νέων. Πράσινο και μπεζ χρώμα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα χαρούμενη και γαλήνια και μας προσκαλούν στην αγάπη τους.







Καταστροφή, θάνατος. Άνθρωποι κείτονται με τα σχισμένα ρούχα τους και τα γυμνά ματωμένα κορμιά τους στο έδαφος. Η ματιά μας σφραγίζεται από την απελπισία - τη γυναίκα με το μωρό της - και από τη μανία - τον Τούρκο πάνω στο άλογο -. Στο βάθος, Έλληνες και Τούρκοι παλεύουν για τη νίκη και τη ζωή. Το πορτοκαλί και το μαύρο χρώμα ταιριάζουν απόλυτα με αυτό το σκηνικό της θλίψης, της φρίκης, του πολέμου και του θανάτου.