Το Δικό μας Κομμάτι Ουρανού

Υπήρχε ένα σπουργιτάκι που, όταν άκουγε τη βροντή της θύελλας, ξάπλωνε στη γη και σήκωνε τα μικροσκοπικά πόδια του προς τον ουρανό.
- Γιατί το κάνεις αυτό;, το ρώτησε μια αλεπού.
- Για να προστατέψω τη γη, που έχει τόσα ζωντανά πλάσματα!, απάντησε το σπουργιτάκι. Σηκώνω τα πόδια μου, για να συγκρατήσω τον ουρανό, σε περίπτωση που φανούμε άτυχοι και ο ουρανός πέσει πάνω μας.
- Τα καχεκτικά ποδαράκια σου να συγκρατήσουν τον απέραντο ουρανό;, με απορία και ειρωνεία ρώτησε η αλεπού.
- Ο καθένας εδώ κάτω στη γη έχει το δικό του κομμάτι ουρανού να συγκρατήσει, απάντησε το σπουργίτι.

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Το πρώτο πρωί του κόσμου

Χρόνια Πολλά, με την ευχή όλα να αλλάζουν προς το καλύτερο!